دل نوشته‌های یک پسر تنها
به سراغ من اگر می‌آیید! نرم و آهسته بیایید!دل نوشته‌های یک پسر تنها
به سراغ من اگر می‌آیید! نرم و آهسته بیایید!درباره من
نه دیگه پا میشم این بار خالی از هر شک و تردید میرم اون بالاها مغرور تا بشینم جای خورشید تن به سایه ها نمی دم بسه هرچی سختی دیدم اون قدر زجر کشیدم تا به آرزوم رسیدم بزار آدما بدونن میشه بیهوده نپوسید میشه خورشید شد و تابید میشه آسمونو بوسید.
ادامه...
روزانهها
همهپیوندها
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- بهای یک سنت ...
- اینجا هم همینطور
- سیزده نکته طلایی
- دنیا
- راه بهشت
- خدای من !!!
- یک ساعت ویژه
- انتظار
- داستان کوتاه
- رهگذران خاموش
- محراب
- [ بدون عنوان ]
- تخم
- مرحبا
- شب تنهایی
- چند یادداشت زیبا از دکتر شریعتی
- آهای با توام ای من
- نظر سنجی سازمان ملل
- گنجشگ و خدا
- دوست داشتن ... !
- سپیده من
- توبه
- تو خوشبختی
- برگشتم اما خسته ...
- مصاحبه با خدا
- اشک شوق ... یک داستان واقعی ...
- من و تو
- من فراری تمام پادگان های زمینم !
- حس عاشقانه دل بستن
- پیامبر کفرگوی
- دوازده گل سرخ
- اقیانوس عشق
- رویای پروانه
- او می آید ...
- آخرین منجی
- چرخ و فلک ... چرخ فلک ...
- یه مرد ...
- باد ما را با خود خواهد برد ...
- نشان عشق و شیدایی
- برای تمام دخترکان شهر خاکستری درد ...
- خدای من ...
- مادر ...
- اگر عمر دوباره داشتم ...
- فاطمه فاطمه است.
- بشنوید و بنگرید ...
- خداوندا
- عشق
- به کوچکی گناه منگر
- سمفونی زندگی
- استحاله
بایگانی
- فروردین 1389 1
- آبان 1388 1
- مهر 1388 1
- شهریور 1388 3
- مرداد 1388 2
- تیر 1388 4
- خرداد 1388 1
- اردیبهشت 1388 1
- فروردین 1388 3
- بهمن 1387 6
- دی 1387 2
- آذر 1387 3
- آبان 1387 5
- مرداد 1387 4
- تیر 1387 5
- خرداد 1387 2
- اردیبهشت 1387 7
- فروردین 1387 4
- اسفند 1386 11
- بهمن 1386 4
- دی 1386 3
آمار : 134626 بازدید
Powered by Blogsky
من
جمعه 5 تیر 1388 ساعت 07:17 ب.ظ
کدوم نردن بی درد ما اگه درد نداشتیم این روزگارمون نبود قفل و زنجیر و زندان و گلولوه ومرگ
بزگترین مجله اینترنتی و بزرگترین چت ایرانی
WWW.1PARS.COM
با سلام
سیستم شمارشگر هفت رنگ ، شمارشگری با امکانات جالب
به 2 صورت فلش و متنی
هم برای مشاهده آمار بازدید وبلاگتان و هم برای بالا بردن زیبایی آن
با تشکر
می درخشد شب تاب
نیست یک دم شکند خواب به چشم کس و لیک
غم این خفته ی چند
خواب در چشم ترم می شکند
نگران با من استاده سحر
صبح می خواهد از من
کز مبارک دم او آورم این قوم به جان باخته را
بلکه خبر
در جگر لکن خاری
از ره این سفرم می شکند
نازک آرای تن ساق گلی
که به جانش کشتم
و به جان دادمش آب
ای دریغا به برم می شکند
دست ها می سایم
تا دری بکشایم
برعبث می پایم
در و دیوار به هم ریخته شان
بر سرم می شکند.
می تراود مهتاب
می درخشد شب تاب
مانده پای آبله از راه دراز
بر دم دهکده مردی تنها
کوله بارش بر دوش
دست او بر در می گوید با خود:
غم این خفته ی چند
خواب در چشم ترم می شکند.