سمفونی زندگی

زندگی یک ساز است ٬ اما فقط عده‌ی کمی از عهده‌ی نواختن آن بر‌میآیند.

به ندرت کسی را پیدا می‌کنی که از زندگی خود ٬ موسیقی بیافریند.

فراموش نکن که فقط سمفونی زندگی توست که تو را به خدا نزدیک می‌کند.

انسان می‌تواند ساز زندگیش را گوشه‌ای بگذارد تا خاک بخورد ؛

بی‌توجه به این که این ساز نغمه‌هایی بی‌شمار در سینه دارد.

این نغمه‌ها پرنده‌اند.

پرنده‌ها در قفسی که در تاریکی گذاشته شده است ٬ می‌میرند.

پس ؛

برخیز و پرنده‌ها را در آسمان صاف و آفتابی زندگیت رها کن.

برخیز و ساز زندگیت را کوک کن.

برخیز و نغمه خوان شو.

برخیز و زندگی کن.

                                      مسیحا برزگر